”კარავაჯოს იმდენად უჭირდა და იმედდაკარგული იყო, რომ ოთხ სანტიმად ხატავდა თითო სურათს და ხანდახან დღეში სამი სურათის დახატვა უწევდა” - ჯოვანი ბელორი
”კარავაჯო ცხოვრობდა ბიუროკრატიული ძალაუფლების, პოლიციური აზროვნებისა და შიშნარევი კონფორმიზმის ეპოქაში... მაშინ, როცა შემოქმედებითი უნარის მქონე გონიერი ადამიანები სასტიკად ისჯებოდნენ” - პიტერ რობი
”სიმახინჯის წინაშე უკან დახევა კარავაჯოსათვის მხოლოდ დასაგმობი სისუსტე იყო. იგი ყველაფერზე მაღლა სიმართლეს აყენებდა, სიმართლეს, როგორსაც თავად ხედავდა. მას არ იზიდავდა კლასიკური მოდელები, არავითარ მოწიწებას არ გრძნობდა იდეალური სილამაზის მიმართ. მას სურდა გათავისუფლებულიყო პირობითობისაგან და ძირეულად შეესწავლა ფერწერის პრობლემები” - ერნსტ გომბრიხი
”მისი ზოგიერთი სურათი დამკვეთებმა უარყვეს, რადგანაც მეტისმეტად ულამაზოდ მიიჩნიეს. სიმახინჯე ჯერ კიდევ არ მეფობდა ქვეყნად” - სტენდალი
”კარავაჯო ყოველთვის სხვაზე მეტად გამოხატავს პლასტიკასა და სინათლესთან დაკავშირებულ თავის ფუნდამენტურ პრინციპებს. ამით იგი XVII საუკუნის ევროპის უდიდესი გენიოსების: ფრანს ჰალსის, რემბრანდტისა და ადრეული ველასკესის წინამორბედად გვევლინება” - ადოლფო ვენტური
”კარავაჯოს ეყო სიმამაცე, რომ ეხატა”- ანტონიო პალომინო
წყარო : კარავაჯო - დიდი მხატვრები (კვირის პალიტრის კოლექცია)
No comments:
Post a Comment