როგორც ხშირად ხდებოდა იმ დროს. ადრე დაობლებული კარავაჯო უფროსმა ძმამ სასწავლებლად მიაბარა მილანში მომუშავე მხატვარს, სიმონე პეტერცანოს. 1584 წლის აპრილში დაიდო ხელშეკრულება, რომლის მიხედვით ბიჭს ოთხი წლის განმავლობაში უნდა ეცხოვრა და ესწავლა ოსტატთან.მილანში გატარებულ სწავლების ამ ოთხ წელს დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. აქ, მე-16 საუკუნეში ფართო განვითარება ჰპოვა მანერიზმმა. თვით სიმონე პეტერცანო იყო მანერისტი, თუმცა ის ამაყად ამბობდა, რომ იყო ტიციანის მოწაფე. მასთან
კარავაჯოს შეეძლო მიეღო საჭირო პროფესული სიახლეები, მაგრამ ამავე დროს გაეთავისა მანერისებული მხატვრული ხერხები. უკანასკნელი ნამდვილად იხატება ერთადერთ შენარჩუნებულ სურათში, რომელიც მიეკუთვნება მკვლევარების აზრით კარავაჯოს მოწაფეობის ხანას. ეს - “პავლე მოციქულის მიმართვა” ბალბის კრებულისადმი. მისწრაფება გადმოსცემს საოცრად ზებუნებრივი მოვლენის ხასიათს, ფიგურების ნერვიულ და უზომო მოძრაობას, არეული და
კომპოზიცია გადატვირთული დეტალებით – ყველაფერი ეს მოწმობს მანერიზმის გავლენას.
კარავაჯო მილანში გაეცნო რენესანსის ოსტატთა შემოქმედებას, რომლებიც მიეკუთვნებიან ლეონარდო და ვინჩის სკოლას და შეეძლო აეთვისებინა ბევრი მიღწევა, რომლებითაც ლეონარდომ გაამდიდრა მხატვრობა, ადამიანის სხეულის ცოდნა, მისი აგებულება და მისი მოძრაობა, სურათის სიზუსტე და გააზრებულობა, კანონზომიერი უბრალოება კომპოზიციურ გადაწყვეტაში, ფორმათა ანალიზის შეჯამებაში და მისწრაფება ხაზგასმულ გამოვლენაში მისი მოცულობისა და შუქ-ჩრდილების მოდელირების დახმარებით. ყველაფერი ეს კარავაჯოს შეეძლო გადაეღო უდიდესი ფლორენციელის მოწაფეებისაგან.
ბუნების ფორმათა წარმოქმნის მთავარი საშუალებანი ლეონარდოსი და მისი მიმდევრებისათვის იყო სურათი და შუქ-ჩრდილები. დასაფიქრებელია, რომ შემთხვევითი არ არის კარავაჯოს მხატვრული მანერა ასევე განისაზღვრებოდეს უპირველესად სურათისა და შუქ-ჩრდილების გამოყენებით. ვენეციელი ოსტატებიდან ის იყო ყველაზე ახლოს ჯორჯონესა და მისი თანამიმდევართა მანერასთან, ვიდრე ტიციანსა და ტინტორეტოს მხატვრობასთან.
No comments:
Post a Comment